Dilimizde çok sevdiğim sözlerden biri de “kerameti kendinden menkul” nitelemesidir.
Sebepsiz yere kendini fazlaca beğenip başkalarına üstünlük taslayanları tanımlamak için kullanılır.
Bireysel planda örneklerini eminim hepiniz sıkça görüyorsunuz.
Övünmeyi bırak,sorun çözmeye bak
Doğrudan ilgili görünmeyebilir,ama ben giderek sıklaşan bu krizlere yol açan önemli nedenlerden birinin toplumsal zihniyet kodlarımız ve davranış alışkanlıklarımız ile ilgili olduğunu düşünüyorum.
Kendimizde çok kolay keramet vehmetmemiz, kontrolümüz dışında etkenlerle ya da şans eseri gelen başarıları bile abartıp bunu sürekli kılacak yolları aramaktansa böbürlenmekle vakit ve enerji harcamamız da bunlar arasında.
Kaldı ki başarı, onu gerçekleştirenin söylemesine ihtiyaç göstermez, objektif ölçüm kriterleriyle belirlenir ve uzman kuruluşlar ya da ilgili kurumlarca tescil edilir.
Başkalarından beklenmeyecek olan ve kendimizin çözmemiz gereken ise yapısal sorunlarımız ve zaaflardır.
Oysa biz çoğu zaman başarılarımızı kendimiz tanımlayıp övünmeyi seviyor, sorunlarımızın kabahatini ise başkalarına fatura edip çözümü de dışarıdan bekliyoruz.
Velhasıl…
Kerameti kendinden menkul bu tipler kendilerini hemen o anda toplumun üstünde, dev aynasında görmeye başlarlar. Ne hadlerini bilirler ne de kendilerini.
Siyasetin öznesinin birey ve toplum olduğunu sakın unutmayın.
Coşkun KILIÇ
